Manon werkt op de backoffice, maar hielp kinderen in Oeganda

Jarenlang had backofficespecialist Manon den Breejen de wens om vrijwilligerswerk in Afrika te doen. Dit voorjaar kreeg ze van Florys de kans om drie maanden naar Oeganda te gaan. “Het is echt heel bijzonder dat ik deze kans heb gekregen.”

“Help, waar ben ik aan begonnen?” dacht Manon toen ze in het vliegtuig stapte. Op weg naar het project: een school in een sloppenwijk in de Oegandese hoofdstad Kampala, waar ze van maart tot en met juni vrijwilligerswerk gaat doen. “Ik had echt even een knoop in mijn maag toen ik besefte waar ik aan begonnen was. Ik zag er even flink tegenop. De eerste dagen waren dan ook best pittig. Je zit in een heel ander land, met een compleet andere cultuur. Bovendien ben je mzungu, een blanke. Het is apart als je soms over straat loopt en er mzungu naar je geroepen wordt. Ze bedoelen ermee dat je een vreemdeling bent. In het begin voel je je erg vreemd in zo’n ander land. Dat zien de mensen daar aan je en dan wordt er dat naar je geroepen.”

Toch laat ze zich niet uit het veld slaan en vindt ze langzaam maar zeker haar draai. “In het begin was het even zoeken wat ik op het project kon doen. Maar al snel assisteerde ik de juf, hielp ik de kinderen individueel, leerde ik de kinderen korfballen en gaf ik schaakles en computerles. Dat laatste was niet altijd even makkelijk, want er was niet altijd internetverbinding. Het waren een heleboel kinderen en een beperkt aantal laptops die ook weer niet altijd compleet waren met stroomkabels. Als het regende viel ook de stroom wel eens uit of de internetverbinding weg.”

Contact met collega’s

Het werken met kinderen is een vrij nieuwe ervaring voor de Hardinxveldse. “Ik houd van kinderen. Het leek me leuk om met hen te werken en mooi om te helpen op een school in een arme sloppenwijk. Maar ik ben backofficespecialist, dus ik heb daar weinig ervaring mee. Dit was het meest laagdrempelige project om in te stappen. Het project sprak mij meer aan dan de andere projecten waar je bijvoorbeeld met dieren werkt.”

Over werk denkt ze tijdens haar verblijf niet veel na, al houdt ze af en toe contact met collega’s. “Ik had een teamfoto meegekregen met lieve woorden, en hield via WhatsApp contact. Eén collega hield zelfs een kalender bij met de dagen tot mijn terugkomst,” zegt ze lachend. “Iedereen gunde het me, maar was ook heel blij dat ik weer terug was in Nederland.”

Zo beleefde de backofficespecialist in het Afrikaanse land een bijzondere tijd. “Ik heb mooie vriendschappen opgebouwd. Zo ben ik nog bij een van de juffen van de school op kraambezoek geweest. Ook zijn we bij juffen thuis geweest om Oegandese gerechten te koken waarbij de kip nog geslacht moest worden. Met de Nederlandse vrijwilligers die toevallig in de buurt wonen heb ik ook nog steeds contact. Binnenkort spreken we weer af om herinneringen op te halen.”

Bijzondere kans

Met haar tijd in Oeganda ging een lang gekoesterde wens in vervulling. “Al sinds jonge leeftijd droom ik ervan om vrijwilligerswerk in Afrika te doen. Toen ik hier solliciteerde in 2020 had ik al eens aangegeven dat ik dit ooit wilde. Tijdens een projectreis met Florys Groep naar Oeganda, een paar jaar later, werd die wens alleen maar sterker. Afgelopen jaar moest ik vanwege omstandigheden het huis uit waar ik destijds woonde. Dat was voor mij hét moment om het aan te kaarten bij mijn manager. Toen is het balletje gaan rollen. Uiteindelijk kreeg ik groen licht. Daar was ik echt heel blij mee.”

Manon beseft dat ze een bijzondere kans heeft gekregen. “Als ik mensen vertel dat ik dit heb gedaan, krijg ik verbaasde reacties. Zo van: ‘Wow, dat zou mijn werkgever echt niet doen,’ of: ‘Echt heel bijzonder dat ze je deze kans geven.’”

De periode in Oeganda heeft haar veel gebracht, zegt Manon. “Nu ik terug in Nederland ben, waardeer ik alles veel meer hoe goed alles geregeld is. In Kampala is veel werkloosheid, en het is voor mensen daar ontzettend moeilijk om rond te komen. Er is ook geen vangnet zoals in Nederland. Daarom ben ik heel blij en dankbaar dat ik hier een baan heb met een stabiel maandelijks inkomen. Sowieso wil ik nog een keer terug. Als ik opnieuw de kans zou krijgen om te gaan, zou ik dat zeker doen. Dit vrijwilligerswerk is zonder twijfel het mooiste wat ik ooit heb gedaan. Dit had ik voor geen goud willen missen.”