Backofficespecialist Joke Korevaar komt nog net niet op haar paard naar het werk. Maar daarom geniet ze niet minder van haar hobby. “Om meer te kunnen paardrijden kreeg ik van Florys zelfs de mogelijkheid om een dag minder te werken.”
Op de werkvloer, bij Florys in Hardinxveld-Giessendam, praat Joke niet zo heel veel over haar hobby paardrijden, zegt ze. “De meeste klanten weten niet eens dat ik dat als hobby heb. Mijn collega’s op de backoffice en andere afdelingen daarentegen wel. Het komt soms ter sprake, als we elkaar bijvoorbeeld informeren over de weekendplannen. Maar het is ook niet zo dat het elke dag onderwerp van gesprek is.”
Rustig als ze is praat de 28-jarige Joke, al bijna vijf jaar backofficespecialist bij Florys, in alle bescheidenheid enthousiast over haar hobby. “Ik ben zelfs een dag minder gaan werken om te kunnen paardrijden. Anders zou ik mijn paard misschien weg moeten doen. Dat zou zonde, ik ben toch wel aan het dier gehecht. Nu werk ik vier dagen en gebruik ik de vrijdag om mijn paard te verzorgen en op haar te gaan rijden. Hierdoor ben ik twee keer in de week lekker aan ’t paardrijden. In totaal ben ik er per week zo’n zes uur mee bezig.”
Het zorgt er in ieder geval dat Joke lekker ontspannen haar werk op de backoffice doet. “Ik kan wel zeggen dat het paardrijden er een bijdrage aan heeft geleverd dat ik rustig en ontspannen mijn werk doe. Als je aan ’t paardrijden bent, móet je ontspannen zijn. Als je bang bent of gespannen dan heef een paard dat gelijk door. Diezelfde ontspanning en rust kan ik ook goed in mijn werk gebruiken. Als ik op een piekmoment tien contracten moet maken voor uitzendkrachten kan ik daar kalm onder blijven.”
Haar liefde voor de statige viervoeters ontstond al jong in het dorp waar ze opgroeide: Streefkerk, een dorp in de Alblasserwaard. “Toen ik in groep 5 van de basisschool zat, vroeg een vriendin van mij uit groep 8 of ik meeging naar paarden bij iemand in de buurt. De man had zo’n twintig pony’s. Die mochten wij verzorgen. Op zaterdagmiddag waren we dan bezig met het poetsen van de pony’s. Op de Shetlandpony’s kreeg ik dan les van mijn vriendin. Zo heb ik het mezelf aangeleerd.”
Een paar jaar later kreeg ze haar eigen paard Pia. “Daar heb ik jaren op rond gereden, maar groeide ik op een gegeven moment uit.” Om die reden was ze dan ook toe aan een groter paard. “Rond mijn trouwen vorig jaar kreeg ik de kans om het paard te kopen dat ik al zo’n vier jaar heb verzorgd. Een paard van het bekende Friese ras. De merrie heet Aukje. Ze is wel een beetje mijn maatje. Je hebt namelijk het vertrouwen van een dier. Het is leuk om tegen haar te praten. Je merkt dat ze écht naar je luistert. Als je zegt ‘ga naar links’ dan gaat ze ook naar links.”
In haar vrije tijd heeft ze alle gelegenheid om voor haar paard te zorgen. “Je bent er al gauw een dagdeel mee bezig. Als ik aan ’t paardrijden ben kom ik helemaal tot rust. Het kan soms voorkomen dat ik dan nadenk over dingen over mijn werk. Zo kan je daar dan zomaar opeens een oplossing vinden voor iets dat mij bezighoudt.”
Maar wil ze niet haar werk maken van paarden en paardrijden? “Vroeger had ik het wel leuk gevonden om bij een manege te gaan werken, maar ik heb het hier bij Florys goed naar mijn zin. Het is nu voor ontspanning en dat vind ik prima. Als het je werk is, is het toch anders. Het paardrijden zelf is hartstikke leuk, maar er komen ook een hoop andere dingen bij kijken die minder leuk zijn. Je moet stallen uitmesten, een paard moet zo’n vijf keer per jaar naar de hoefsmid en de paardrijdspullen moet ook regelmatig ingevet worden.”
Voor Joke is paardrijden dan ook vooral een recreatieve bezigheid. “Ik maak ritten die variëren van een half uur tot anderhalf uur. Ik ben eerst bezig met de verzorging en ga daarna een rondje rijden in de buitenbak of ik maak een tocht in de Alblasserwaard. Het meest plezier beleef ik altijd aan een mooie buitenrit.”
Of haar collega’s ook al worden aangestoken om te gaan paardrijden? “Nog niet, maar ze kunnen zeker wel bij mij terecht als ze een tochtje willen maken. Tijdens het komende bedrijfsreisje kunnen collega’s ook kiezen voor paardrijden. Een collega die niet meekan vond dat erg jammer dat hij daarom niet kan paardrijden. Toen heb ik hem aangeboden: kom maar naar mij toe, dan mag je wel op mijn paard een ritje maken.”